De dicht–bij–en                                 

De lemniscaat als symbool van de eeuwigdurende beweging en van dualiteit. Energie laten stromen  tussen hoogte- en dieptepunten, tussen vorm en inhoud, tussen oplossen en omvatten.
Deze beweging is in de mens zelf aanwezig en tegelijkertijd ook tussen de mensen. Eigenlijk zijn er drie lemniscaten in ieder mens latent aanwezig. Ze kunnen gescheiden opereren en ook in samenhang met elkaar. Ik noem dit de lemniscaat van het hoofd, de lemniscaat van het hart en de lemniscaat van de buik. Ze zijn allemaal nodig en in jezelf vaak verbonden via de chakra’s en de meridianen. De lemniscaat draagt bij aan de energie in jezelf en ook  aan de energie in de ruimte en naar de ander.

Dichtbije(n) is nog een vrij leeg en nieuw begrip. Het is (nog) geen echt zelfstandig woord en/of zelfstandig begrip. Daar wil ik graag verandering in brengen en 2023 gebruiken om dit begrip te laden. Daar heb ik jullie bij nodig en vanavond wil ik jullie graag vertellen over het ontstaan van dit verlangen. Ik ben er al vanaf 2020/2021 mee bezig.  Los van wie we zijn, wat we doen of waar we ons ook bevinden, we kunnen ons allemaal een dichtbije noemen of als dichtbije herkend worden. Het begrip dichtbije is in mij ontstaan, bij het transitiedenken over de zorg. Onder de kapstok: ‘Als de tijd een andere wordt….’  ben ik het gaan gebruiken.
Vanavond na een korte aftrap van mij gaan we met elkaar ervarend ondervinden waar ieder van ons zich een dichtbije zou willen, kunnen en/of mogen voelen.
Ik zou zeggen, schroom niet u bent uitgenodigd en nog nooit zo dichtbij het nieuwe begrip ‘dichtbije’ geweest. Weet ik kijk naar u uit.

John van den Hout, ondervinder.
Aanmelden kan via mail@desamentafel.nl