De interne tegenkracht van verborgen bestuurders In deze 3-delige cyclus vraagt Dries Oosterhof, vrijmaker bij desamentafel – aandacht voor de neiging van managers om de oorzaken van teleurstelling en tegenslag vooral buiten de organisatie te zoeken of bij schuldigen binnenin.

Op 20 januari jl. hielden wij een virtuele thematafel: “De noodzaak van vergaande opschaling van innovaties en digitale zorg” met begeleiding van @Wouter Groot en met inhoudelijke bijdragen van @Tjalke de Jong en @Boris Stam van #Mensken. Deze drukbezochte digitale Samentafel gaf veel inspiratie en nieuwe inzichten;

Als boekbewaarder heb ik vele interne dialogen met mijzelf als ondervinder. Die hebben erg veel van doen met het boek wat ik deze keer onder jullie aandacht wil brengen. Alvorens ik dat onthul, wil ik in het kort even stilstaan

Ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren hoe ik tot mijn archetype stroomversneller ben gekomen. Ineens was het daar, ergens in 2013. Ik weet wel dat ik in eerste instantie het archetype ‘begeleider’ had gevonden, maar daar vanaf moest zien,

Met enige regelmaat doe ik mijn hardlooprondje vroeg in de ochtend. Het is een genot om te ervaren dat het steeds lichter wordt en dat de natuur uit de winterstand komt. Het geeft mij de energie om nieuwe initiatieven te

Samenvatting: Zorg is een middel voor kwaliteit van leven, geen doel; Er zijn goede voorbeelden van zorgaanbieders die werken vanuit het leven; Taal, terminologie en het medisch model houden ons vast aan het handelen vanuit zorg; Er zijn veel ‘leeftaken’

Op 20 januari jl. hielden wij een virtuele thematafel: “De noodzaak van vergaande opschaling van innovaties en digitale zorg” met begeleiding van Wouter Groot en met inhoudelijke bijdragen van Tjalke de Jong en Boris Stam van Mensken. Deze drukbezochte digitale

De schrijver  Christiaan Rhodius is al sinds 2012 als specialist ouderengeneeskunde verbonden aan het Hospice Bardo in Hoofddorp.  Dit is een bijzondere plek die gewoon meedoet in de wijk en  de omgeving. Het is de moeite waard om eens op de site van hospice Bardo te kijken en daarin hun visie, aanpak en betrokkenheid te lezen.

Terwijl wij dit schrijven, is het nieuwe kabinet 2 dagen aangetreden. Het Coalitieakkoord ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ van 15 december vormt hiervoor de basis. Veel plannen, doelen op de lange termijn en nog veel onduidelijkheid over het ‘hoe’.

De roep dat het anders moet is wellicht nog nooit zo groot geweest. Hoewel ik mijn vader – student in ‘the sixties’ – het in zijn herinneringen ook hoor zeggen. Het anders willen doen, de drang om te vernieuwen, twijfel over het bestaande, de hunkering naar verbetering is volgens mij iets van alle tijden en zijn kenmerken van het leven.

Goede organisaties zijn niet alleen voorwaardenscheppend voor morele reflectie van professionals, maar reflecteren op zichzelf, gezamenlijk met alle betrokkenen, vanuit hun eigen (persoonlijke en organisatie) waarden!

Het gesprek tijdens deze Samentafel ging over dit uitgangspunt. Vanuit onderstaande persoonlijke visie, mede geïnspireerd door het boek ‘De goede bestuurder’ van Pieter Wijnsma, is hierover gesproken.

Kunnen we stoppen met het woord verzorgingsstaat en hier een ander woord voor bedenken? Suggesties zijn meer dan welkom!

Waar zit je talent op Samen Werken en waar zit je vraag?

Toen ik zelf 43 jaar geleden ging werken kwam ik eigenlijk in de zorgsector geen bestuurders tegen die 60 plus waren. Velen stopten met VUT of Flex-regelingen tussen de 55 en 59 jaar.

De tweede leergang van het lerend netwerk Vrijheid en Veiligheid is bijna afgerond. Er wordt druk gewerkt aan de eindrapportage en de publicaties die voor dit netwerk relevant zijn als naslagwerk. Deze leergang heeft ons inzicht gegeven over hoe je vanuit de Wzd via vrijheid en veiligheid naar het maken van ethische afwegingen kan komen.

Door bewust stil te staan bij het verleden (wat draag je mee, wat was er belangrijk?) en vandaag samen het gesprek te voeren over morgen vanuit het verlangen ‘hoe zou ik oud willen worden’?