De oratie van Suzanne van de Vathorst uit 2014 had als titel: ‘De goede dood’. Kun je die nog nastreven tijdens een pandemie?
„Die moet je altijd nastreven. In het algemeen vinden zorgverleners sterven op de IC geen goede dood. Je kunt geen afscheid nemen, je ligt vol apparatuur. Het is heel… niet-vreedzaam, geen rustige omgeving. Als je denkt dat iemand gaat sterven op de IC, neem je hem niet op, ook als je wel voldoende plek hebt, om ervoor te zorgen dat hij rustig kan overlijden, zonder al die slangen. Maar wat een goede dood is, verschilt van persoon tot persoon. Er zullen mensen zijn die toch liever strijdend ten onder gaan.”
Naar aanleiding hiervan wil desamentafel de volgende stelling aan je voorleggen:
De IC is een ruimte om als patiënt en als professional te vechten voor het leven. Het is geen natuurlijke omgeving om te sterven. Er is dus altijd een afweging met elkaar te maken. Geen afvinklijstje van die wel en die niet, maar een gesprek het liefst tussen patiënt, naasten en professionals en als dat niet mogelijk is een gesprek tussen professionals en als dat niet mogelijk is, een gesprek met jezelf als professional. Het is elke keer een nieuwe afweging, een nieuwe keuze, een nieuw besluit.
We zijn benieuwd naar jouw mening.