Bruggenbouwer: Hoe heeft zich dit gemanifesteerd? Afscheid nemen en doorgaan??
Tja… dit wordt toch een beetje een ongemakkelijk verhaal!! En ook wel weer grappig dat ik het nou net op vaderdag schrijf! In 1979 was ik afgestudeerd als jurist en trad ik toe tot de wereld van de werkenden. Met twee voornemens: “never nooit niet” zo hard werken als mijn vader. Hij moest altijd bijna iedere avond werken en was veel weg voor bestuurlijk werk bij de lokale voetbalclub RKAVV en het bejaardenhuis Mariënpark in Leidschendam en de lokale politiek (VVD) niet te vergeten. Binnen de kortste keren schond ik al deze voornemens: ik werd na drie jaar plaatsvervangend bureauhoofd bij het Openbaar Lichaam Rijnmond, werd vrijwillig bestuurder in het Kruiswerk bij de Erkende Kruis Organisatie Gouwe IJssel om precies te zijn en werd politiek actief bij de PvdA, dat dan weer wel.
Ik werd ondernemer, consultant en nog weer later bestuurder en toezichthouder. In de jaren 80 en 90 toen ik als “broekie” intensief met bestuurders in aanraking kwam, waren er eigenlijk geen 60 ers onder hun midden. De meesten gingen zo op hun 57 of 58ste met Fut, Vut of vervroegd pensioen….. Mijn vader telde toen hij 55 jaar was ook reikhalzend de dagen af. Op zijn 58e zou hij stoppen. Helaas stierf hij onverwacht op zijn 57e jaar, letterlijk met zijn pensioen in zicht.
Zo hard werken, als mijn vader en dan zo jong sterven….. dat wil je natuurlijk ook niet. Vandaar mijn fanatieke niet drinken en veel sporten, vanuit het idee dat je daarmee minder risico’s loopt op vroegtijdig overlijden. Beetje naïef wellicht, maar toch……Van vroeger veelal de jongste deelnemer in meetings en werkgerelateerde gezelschappen werd je door de jaren heen de oudste (de nestor zo je wilt) in de vergaderingen waar je deelnemer was. Je overleeft je vader (inmiddels ruim 11 jaar) en ook mijn pensioen kwam in zicht.
Verslaafd aan werken wat ik toch was, zocht ik coaching om uit de ban van werken te komen en uit te faseren naar een leven zonder betaald werk. Vond dat wel stoer en verstandig van mezelf. Ik wilde niet in het beroemde zwarte gat van de topsporter terecht komen, waarvan ik de droevige voorbeelden helaas ook tegen moest komen. Fijn die coach….. met hem maakte ik plannen om meer “met mijn groene vingers” te doen. Plantjes kweken en verzorgen….Ik richtte ook een schaakclub op in Austerlitz en nam wat onbetaalde vrijwilligersfuncties aan in mijn dorp. Goed geregeld dus……?!
Ja, ja maar toen kwam Corona waardoor ik een jaar langer moest/mocht doorwerken.
On line afscheid genomen van mijn baan bij ZuidZorg. Toch maar om af te kicken een te overziene kleine interim functie aangenomen voor twee dagen per week een paar maanden lang.
Goed gedaan toch? Een mooi evenwicht zou je zeggen…. Nou ja bij de eerste storm in 2022 waaide het kweekkastje voor de groene vingers weg….. Werd de interim functie 4 dagen per week een jaar lang…..Werd ik buitengewoon raadslid in Zeist….
Terugkijkend: de cirkel is rond…. Aan het begin van mijn loopbaan schond ik mijn voornemens en nu aan het eind wederom. Daarin ben ik dan consequent!! Maar is dat nou erg? Voor mij eerlijk gezegd niet. Het gaat erom dat je je er happy bij voelt. Mijn drijfveren zijn en blijven inspelen op nieuwsgierigheid om te helpen maatschappelijke problemen op te lossen en daarmee een beroep te doen op je creativiteit…. Bruggenbouwer hebben we dat genoemd en op het visitekaartje gezet……De af te bouwen brug van een werkend leven naar een niet werkend leven is een project dat aanzienlijk vertraagd is….. juist door een overvloed aan materiaal. Dat kom je overigens anno 2022 vaak wel anders tegen. We gaan het zien.
Ik las trouwens dat er in Japan recent een wet is aangenomen die het mogelijk maakt tot je tachtigste jaar te kunnen blijven werken. Nou of dat nou wenselijk is?
Leuk al deze bespiegelingen. Heel belangrijk is dat je gezondheid en je omgeving (!!!)) je in staat stelt dit alles te mogen blijven doen. Ik kan je verzekeren dat intensief sporten in ieder geval daarbij helpt. Gemiddeld 10 km per dag hardlopen om de kop schoon te houden en het lijf strak is een mooi medicijn!! Ik ben daar iedere dag zo dankbaar voor dat het mij gegeven wordt………
Zoek de dingen op waar je gelukkig van wordt!
Charles Laurey
still working pensionado