Pensioen in zicht
Toen ik zelf 43 jaar geleden ging werken kwam ik eigenlijk in de zorgsector geen bestuurders tegen die 60 plus waren. Velen stopten met VUT of Flex-regelingen tussen de 55 en 59 jaar. Dat is nu wel anders… kan ik uit eigen ervaring als 67-jarige vaststellen. Als ik nu in bestuurlijke overleggen kom, zie ik nog steeds veel zestigplussers om mij heen. De tweede grote verandering die ik de afgelopen jaren mocht waarnemen is de “feminisering” van de bestuurlijke en toezichthoudende functies in de VVT. Zeker de laatste vijf jaar is menig mannenbolwerk door vrouwen veroverd! Dat vind ik een goede ontwikkeling.
En dan nu…. ga ik zelf met pensioen. Ik ben blij dat ik dat gezond en wel mag halen. Want dat is geen vanzelfsprekendheid. Mijn vader bijvoorbeeld stierf totaal onverwacht op 57-jarige leeftijd en haalde zelfs zijn VUT niet. Zeker in de aanloop naar 1 januari 2022, mijn verlate pensioendatum, sta ik er vaak bij stil wat het betekent om met pensioen te gaan. Uiteraard vragen velen met een milde glimlach wat dit betekent voor een work alcoholic waartoe men mij rekent. Graag teken ik aan dat ik naast de (inderdaad ) verslaving aan werken ook een verslaafde duursporter ben. Ik loop dagelijks hard en dat geeft geestelijk en fysiek uiteindelijk de rust die je moet hebben als je veel uit je dagen wilt halen.
Twee jaar terug ben ik al met een coach aan de slag gegaan om mij op deze periode voor te bereiden. Na te gaan wat je nodig hebt om goed af te kicken en niet terechtkomen in het gat waarin soms topvoetballers vallen als ze zijn uit gevoetbald, zoals ik dat zelf benoem. Mijn drivers waren zijn altijd al nieuwsgierigheid en creativiteit. Hoe blijf ik dat inzetten als ik letterlijk bestuurlijk “uit” ga?
Ik heb in ieder geval vanaf 1 januari 2022 twee ankerpunten bedacht die ik in mijn leven ga inbrengen: wekelijks een schaakavond en een uitgebreide hardloop ochtend.
Daarnaast verschuif ik mijn energie en dus creativiteit en nieuwsgierigheid naar vrijwilligerswerk. In ieder geval voor het dorp Austerlitz, waarin ik woon en het hondenasiel. Verder blijf ik voorlopig actief in een aantal commissariaten om geleidelijk uit de sector te faseren waaraan ik me heel verbonden voel. Ook hebben een aantal bekenden mij gevraagd om hen te coachen. Altijd fijn als je mag sparren en mijn soms wel enerverende ervaringen mag doorgeven aan anderen….. Tevens lokt de politiek (wel op lokaal gebied). Ik voel dat ik een missie uit te dragen heb op dat vlak. Het geven van impulsen aan solidariteit in deze tijd van individualisering en tweedeling. We gaan zien of het me lukt…….
Kortom mijn pensioen is in zicht en ik kijk ernaar uit. Het geeft mij ook in ieder geval meer tijd om de Samentafels bij te wonen zonder file perikelen. Immers de A2 van Zuid naar Noord kent voor mij geen geheimen…. het werd ieder jaar drukker….Dus op tijd komen was altijd spanningsvol!
Het gaat jullie allemaal goed en hopelijk tot gauw!!
De pre pensionado