Het macro-probleem onoplosbaar?
Ligt de oplossing dan op micro-niveau?
Wat ís eigenlijk het probleem?
Zijn dat getallen of zijn dat mensen?
Wat is nodig om mensen te helpen als getallen tekortschieten?
Beleid wordt gemaakt op getallen, de uitvoering van beleid door organisaties, de uitwerking betreft individuele mensen. Steeds vaker zien we dat beleid en uitvoering niet leiden tot de uitwerking die mensen wensen. Ik ben dan ook op zoek naar een aanpak om dicht bij de mensen aandacht en zorg (van A tot Z, dus) te organiseren.
Hoe komt het toch dat de uitwerking niet de gewenste is? Is het beleid ontoereikend? Zijn de uitvoeringsorganisaties te mono-diciplinair? Of verwachten we in de uitwerking teveel van het stelsel, het systeem?
Is het grote vraagstuk van het (nu en straks) tekort aan zorg een beleidsvraagstuk of is het een uitvoeringsprobleem?
Het makkelijke antwoord is geld en mensen, maar aan beide is tekort.
Ik wil op zoek naar het betere antwoord: wat als we het zelf in onze eigen buurt ter hand nemen? Wat zou dan de inzet moeten zijn? En...waar lopen we dan tegenaan? En...kunnen we daar iets mee?
Ik daag iedereen uit met mij in gesprek te gaan over zorg dichtbij, menselijke zorg, 'de zorg eruit, de wijk erin' (Canoy). Het klinkt namelijk heel mooi en vooral goed, maar waarom dan niet?
Digitale link volgt na aanmelding, per mail op maandag 18/3