1+1+ = 3

Twee samentafelaars op klus

Als je het heden niet verbindt met het verleden, blijft de toekomst in de lucht hangen. Een slogan die uit diezelfde lucht kwam vallen, toen we twee dagen met een voortrekkersgroep van 16 medewerkers brainstormden over het reilen en zeilen van hun organisatie. Een groep bestaande uit verschillende functies en verantwoordelijkheden. Ze kregen het verzoek van de bestuurder mee, hun visie op de toekomst tot een eigen inspirerend verhaal van de organisatie te maken. Een verhaal dat geen abstracte beleidstaal zou bevatten maar een levendige weergave van waar de organisatie heen wil, kortweg ‘Ons Verhaal’.  Wij boden en raadden de directie aan dat samen te begeleiden, Lúthien vanuit de optiek van visie ontwikkelings en Dries vanuit de cultuurhoek. Want tijdens voorbereidende gesprekken met het MT was gebleken dat de nieuwe directeur niet voor niets tegen een blackbox aanliep, gepaard gaande met de verzuchting: waarom komt de organisatie ondanks een, vóór zijn komst opgestelde visienota, maar niet in beweging? Hoe krijgen we, met andere woorden, de ontstolling op gang?

Hoe deden we dat in concreto? We zochten een antwoord op een combinatie van 2 vraagstellingen:

-       hoe creëer je als organisatie je eigen verhaal dat mensen ook innerlijk in beweging brengt en

-       welke ongeschreven regels (verborgen bestuurders) spelen een dominante rol bij het gegeven dat er geen beweging ontstaat? Onderliggende idee: ga ze ontdekken, benoemen en beschrijven, waardoor ze hun verborgen invloed kwijtraken

En nu terug naar onze begin slogan: het levensverhaal van de organisatie wordt pas echt zichtbaar wanneer je het verleden en heden meeneemt in dat verhaal. Oude verhalen sijpelen bijna altijd door in het heden, maar niemand is zich dat echt bewust. Aan de buitenkant zie je het verleden niet meer, maar onder de oppervlakte doet ze vaak nog volop mee. Door die onderhuidse krachten inzichtelijk te maken, ze een naam te geven en bespreekbaar te maken ontstaat bewustzijn en daardoor al beweging. Er komt ruimte voor een nieuwe toekomst, niet opgelegd maar heel organisch, van binnenuit.

Een voorbeeld: in het verleden werd er hard gewerkt, maar zonder plan. Overleg ging door de kleinschaligheid vanzelf. Na een verhuizing en door de groei van de instelling bleef die hard-werken-instelling gewoon doorgaan, maar alles werd wel onoverzichtelijker, de onderlinge communicatie stokte en er ontstond een hokjesgeest. Omdat er verborgen bestuurders waren van ‘aardig zijn voor elkaar’ en een taboe op feedback, werden problemen nooit echt goed doorgesproken. Het werk werd nog steeds zonder plan gedaan. Nieuwe medewerkers hadden lange tijd het gevoel dat ze het werk voor de oude garde deden.

Tot slot: 2 samentafelaars in een organisatie, hoe werkt dat? Kenmerk is dat we twee heel aanvullende invalshoeken vertegenwoordigen:

●     Lúthien heeft  als spiegelaar langdurige ervaring in de zorg en brengt de visieontwikkeling inhoudelijk en qua vorm tot leven

●     Dries heeft als vrijmaker 45 jaar ervaring op het gebied van organisatieculturen & gedrag en weet die ervaring concreet te maken met invalshoeken als ongeschreven regels en verborgen bestuurders.

Wij beiden werken gericht vanuit het samentafel credo: Van Zorg naar Leven.Dat is een niet te verwaarlozen factor: zowel op inhoud als op gevoel kunnen instellingen behoorlijk gestold zijn. Onze combinatie bleek zoals verwacht meerwaarde voor het proces, we zorgden ervoor dat  de groep niet alleen vanuit verleden en heden naar de gewenst toekomst keek, maar ook naar de krachten die veroorzaken dat je daar met elkaar ver vanaf blijft. Hoe het komt dat  je als leiding naar links stuurt, terwijl de tent rustig rechtdoor hobbelt?

Wat doet het met de deelnemers aan zo’n intensief traject met alle verantwoordelijkheid die daaraan vastzit.? Dat is natuurlijk een relevante vraag. Hieronder de samenvatting van hun ervaringen. Nog los van alle ervaringen, inzichten en suggesties die in dat intensieve proces vrijgekomen zijn ten behoeve van ‘hun verhaal’. De instelling heeft daarmee goud in handen gekregen, dat was er al, alleen nu meer zichtbaar.

Lúthien Gispen

Spiegelaar

Dries Oosterhof

Vrijmaker