Dat Ene Boek
Deze keer wil ik geen aandacht vestigen op een boek maar op een extern katern onder de titel:
Wat brengt de toekomst?
Dit is en blijft natuurlijk altijd wel een vraag en tegelijkertijd lijkt het wel of in deze tijd deze vraag zich meer en meer aandient. Het nieuws staat er bol van en het maakt ons onrustig. Onrustig in Nederland, in Europa, in de Wereld, op Aarde en in de Kosmos.
Ron van Es is, namens the Optimist, de samensteller van dit katern. ‘Er is geen nu, er is alleen leven vanuit het verleden met de contouren van een toekomst.’
Dertien verhalen met een blik op het nieuwe jaar en verder.
John van den Hout-Sachs, ondervinder bij desamentafel heeft één bijdrage geschreven. Deze treffen jullie hieronder aan. Natuurlijk verwijs ik jullie graag naar de website van The Optimist om de andere twaalf verhalen te lezen en ook verder op de site rond te neuzen.. www.theoptimist.nl .
‘Er is geen NU’’
Toen Ron van Es mij vroeg wat woorden te vinden bij de zin:’ Er is geen nu, er is alleen leven vanuit het verleden met de contouren van een toekomst’, bemerkte ik dat mijn hoofd direct aanging. Hoezo geen nu, er zijn ontelbare nu’s. Nu is sneller of eerder dan ik, want zodra ik nu besef is het al voorbij. Dus eigenlijk is nu toekomst en ik maak er door mijn bewustzijn verleden van. Immers het is dan al voorbij. De inmiddels overleden Bram Vermeulen, voor de ouderen onder ons de helft van het duo ‘Neerlands Hoop’, heeft een lied ‘heel even niets’ geschreven, wat het navolgende refrein heeft.
Tussen aan en tussen uit
Ogen dicht en ogen open
Zit een ogenblik van geen van twee
Maak je vreemde dingen mee
Want daar zit Heel even niets
Heel even iets anders
Heel even raar zit daar.
Dat raakt voor mij het wezen van de zin van Ron. Er is toekomst, alleen wij zijn er ons nog niet van bewust. Daarvoor is nu nodig en dat voedt het verleden. Zo raar zit daar. Daarop voortbordurend gun ik u als lezer dus veel van die momenten van heel even niets, van heel even raar, van open staan voor… Ik merk, terwijl ik dit schrijf, dat het volgende beeld bij mij boven komt: Deze afbeelding is een kunstopdracht van mijn dochter Laure van den Hout. Zij heeft op de Kunstacademie in Den Haag dit beeld gemaakt. Het gaat over de grafische ontwerper Stanley Morrison.
Hij was medeverantwoordelijk voor de ontwikkeling van de invloedrijkste letter van de twintigste eeuw, de Times New Roman. Mij gaat het hier niet om het lettertype, maar wel over de woorden die er staan. Er zijn vele wegen en er is niet één Rome. Als ik heel even niets, heel even raar in mij zelf toelaat, komen deze woorden, dit beeld als flarden uit de mist naar boven. Deze woorden zijn voor mij hoopvol en rustgevend. Zowel in mijn eigenste binnenwereld als in de wereld buiten mij. Ik gun u deze woorden in uw komende ontmoetingen. Immers zij dragen veel toekomst in zich.
De boekbewaarder van dat ene boek