Governance heeft naast woorden meer metaforen nodig…!

Ik neem jullie als lezers mee in een gesprek tussen Marco van Alderwegen bestuurder bij de  fusieorganisatie Zonnehuisgroep IJssel en Vecht /Driezorg en John van den Hout-Sachs ondervinder vanuit zijn Ondervindingspraktijk Oneplex. Beiden, de één als samenbrenger en de ander als ondervinder, zijn betrokken bij de coöperatie desamentafel.

Wij verzorgen de eindredactie van deze Winternieuwsbrief en 1 december zaten wij hiervoor in Dalfsen bij elkaar.
Natuurlijk wordt de wereld dan even doorgenomen. De wereld als planeet in de kosmos, als aarde die zich roert wat betreft de wereldproblemen (klimaat, oorlog, immigratie, armoede, etc), als continent Europa wat zowel ver weg als dichtbij kan voelen, als Nederland een politieke lappendeken die gelatenheid bloot legt, als zorgpartijen die door de bomen het bos slecht zien en als mens die verlangt om met vrienden te delen.
In die energie zaten wij en in het moment nu, kijk je graag terug en vooruit. Je komt dan snel in de modus van feiten en overtuigen. Het gelijk willen halen. Wij raakten ons daar bewust van. Als vanzelf  gingen wij op zoek naar een andere context, een ander beeld  om uit te leggen. 
Wij zijn allebei zoon en ook vader en we waren het erover eens dat de zoon-energie een andere is dan de vader-energie. Dat bij onze blik op de wereld de vader energie toch wel erg sterk meedoet (verantwoordelijkheid, resultaat, controle, zorgen voor, laten zien) en de zoon-energie (onbevangenheid, doen, spelen, dat zien we morgen wel) eigenlijk niet echt meedoet. Durven wij in onze rol (functie) wel zoon te zijn. Toen kwam Marco met een schitterend voorbeeld, die ons allebei ontroerde.

Tijdens de COVID periode heeft de ouderenzorg de deuren zoveel mogelijk gesloten hebben voor in en uitgaand verkeer. De organisatie is  in een week omgebouwd in een strakke top down organisatie, die richtlijnen vanuit het RIVM kon vertalen naar de praktijk en efficiënt kon doorvoeren. (over vader-energie gesproken).

Het was in die tijd dat ik, als bestuurder, gebeld werd door een arts met een vraag over de interpretatie van een afspraak binnen de organisatie. De afspraak dat bij overlijden van een bewoner twee familieleden aanwezig mochten zijn. En wat was het geval...........deze bewoner had drie kinderen. Dus het team was duidelijk aangedaan vanwege het dilemma dat ontstaan was door onze eigen regels. Ik begreep dat het team, hoe lastig zij dit ook vonden, de regels wilde uitvoeren. Ik stelde de vraag wat de zoon/dochter in hen zou doen in dit geval. Het telefoongesprek werd beëindigd, en zij hebben gehandeld vanuit het zoon/dochter zijn. Dit zou ik iedere professional en iedere bestuurder gunnen. Dat we ons in dilemma's tijdens werk ook eens die zoon/dochter in ons zelf zouden kunnen raadplegen.

De metafoor van Vader/Zoon bracht ons weg van de feiten, weg van de regels, weg van de controle en bracht ons bij de beginselen, bij ons gevoel, bij waarom  we iets doen. De moraal die wij willen meegeven is dat beide energieën noodzakelijk zijn en durf daarop te vertrouwen. De vader mag nooit vergeten dat hij ook een zoon is. Regels, afspraken, wetten, procedures zijn noodzakelijk om met elkaar te kunnen leven maar enkel als middel om het leven als doel te behouden. Van dat laatste (het leven) weet de zoon veel.

NB: Dit stuk is geschreven in de vader/zoon metafoor. Misschien kunnen wij een samentafelaar en/of lezer van de nieuwsbrief uitnodigen om de metafoor Moeder/ Dochter ook eens uit te werken.

Marco & John