Column

Opeens gaat het er nauwelijks meer over. In de Algemene en Politieke Beschouwingen bij de Rijksbegroting van 2024 is nauwelijks aandacht voor de zorg geweest. De verpleegkundige, de politieagent en de vuilnisman werden nogal eens op één hoop gegooid, maar dan was dat niet vanwege het feit dat zij zorgen voor de leefbaarheid van onze samenleving, maar vooral omdat zij de benzine in hun autootje niet meer zouden kunnen betalen. De blokkades op de Utrechtse Baan ten spijt vonden onze parlementariërs het vooral van belang dat de fossiele subsidie nog eens met € 1,4 mld werd verhoogd. Want tsja, als het de portemonnee van kiezers gaat raken, veranderen perspectieven opeens heel snel. Van ‘links’ tot ‘rechts’ (wat dat ook moge betekenen in deze tijd) was er brede steun: de tijdelijke accijnsverlaging moet vooral blijven bestaan. Voor de bestaanszekerheid van de verpleegkundige, de politieagent en de vuilnisman.

Bestaanszekerheid… Mooi begrip, opeens in ieders mond. Want stel je voor dat je met iets minder zou moeten… da’s toch geen leven!

De zorg? Ja, OK, de ouderenzorg hoeft niet te bezuinigen. Mevrouw Helder gaf gelukkig uiteindelijk toe dat dat beter niet moest. Waarom opeens niet, werd er niet bij verteld, maar vooruit, toch maar niet. Deze hete aardappel mag een volgend kabinet doorslikken. Applaus en gejuich, uiteraard, maar ja, dat de zorgpremie naar ca. € 150,-- per persoon per maand zal gaan stijgen …. nee ik weet het dat heeft niks met de ouderenzorg te maken want die wordt betaald uit de WLZ en de WMO immers.

Maar ja, wie moet dát nou weer gaan ophoesten?

Ik las een quote van dr. Marcel Canoy: de zorg eruit, de buurt erin. En onze eigen Charles Laurey vertaalde deze door naar de situatie die hij van binnenuit kent: de zorg eruit, de horeca erin! Met Austerlitz als model.

Pa Pinkelman, wie kent ‘m niet? Na vele doldwaze avonturen mocht hij rusten in een hofje in zijn eigen stad Haarlem. En met een V.B.B.P. mocht hij tevreden, samen met zijn eigen tante Pollewop oud-van-dagen worden. Hofjes, hét ideaal van velen. Zullen we dan eens gaan hofjesdenken met z’n allen? En het hokjesdenken vergeten?

En dan met een Vergunning om Buiten op een Bankje een Pijp te roken? Als het maar duurzame tabak is, afgesproken?

Vorige
Vorige

Dat Ene Boek

Volgende
Volgende

De Interventure benadering