De leegte voorbij……..
Eigenlijk zou ik deze column leeg willen laten
Dat was eerlijk gezegd het gevoel dat ik had toen ik 22 november op een partijbijeenkomst van mijn winnende partij nota bene, de exit poll zag. Ongeloof, boosheid en onbegrip streden om voorrang. Een leeg gevoel.
Als babyboomer zag ik al decennialang het populisme als onderstroom zich manifesteren. Veel normen en waarden, die ik meekreeg verdampten... respect, consequenties trekken als je fouten maakt smolten weg. Naar de politiek nam het wantrouwen toe.
Met nu als dieptepunt of sluitstuk PVV aan de macht? Die zoals ik uit de peilingen mag afleiden, met steun van VVD en NSC?
Heb ik nou iets gemist, in mijn (inderdaad) “witte bubbel van hoogopgeleiden”? Ja, dus. Nou en of!
Hoe dan ook, dit had ik niet zien aankomen. In een land waarin de armoede afneemt en de veiligheid over het geheel genomen toeneemt? Hoewel dat niet het beeld is dat we dagelijks voorgeschoteld krijgen.
De ontevredenheid en het cynisme is heel groot. Dat geven 2,5 miljoen kiezers mee!
Wat nu?
Niet je eerste reflex volgen van “ze zoeken het maar uit”. Maar met een variant op de beroemde woorden van Kennedy. “Je moet niet kijken wat de politiek voor jou kan doen, maar wat jij voor de politiek kan doen”.
Vaak heb ik al betoogd dat de basis van een samenleving met een gezond fundament is “omzien naar elkaar”: solidariteit 2.0. Dus weg van de xenofobie en de angst voor immigranten en asielzoekers. Het maken van onterechte koppelingen tussen woningnood en de “tsunami” van immigranten verdiepen de kloof in de samenleving alleen maar. En ook de belofte van “meer geld naar de zorg” is een valse hoop, gegeven de schaarste aan de handen om het uit te voeren.
Een herziening van het stelsel, niet alleen van de zorg, is hard nodig. Met als basis vooral vertrouwen geven aan de burgers en professionals.
Hoe dan?
Begin dan bij de burgers om te horen hoe zij dat in de wijk, in de stad of in de regio willen. Wat hebben zij nodig om kwaliteit van leven te ervaren? Zich veilig en gezien te voelen. Maar wijs er daarbij op dat ook wij daar hoe dan ook een eigen verantwoordelijkheid in hebben. Een ander willen zien en kunnen respecteren. Verbinden dus in plaats van polariseren.
Dat is de solidariteit 2.0 waar ik graag mijn schouders onder wil blijven zetten. Met Austerlitz Zorgt als levend bewijs!
Alleen zo in een alliantie met burgerkracht en professionals kan er hopelijk een begin worden gemaakt met politiek, die weer in verbinding komt te staan met de burgers!
The floor is yours…….
Charles Laurey
november 2023