Blogs
Artikelen, blogs en nieuwsflitsen geschreven door desamentafelaars. Hierin is aandacht voor issues in de samenleving, de thema’s waar wij voor staan en voor onszelf, zodat je ons beter leert kennen.
Welkom in De Vijverhof – mijn eerste ontmoeting
Op een grijze dag in oktober liep ik aan de Reigerlaan 251 De Vijverhof binnen. Ik had wel een afspraak voor een eerste gesprek met de remuneratiecommissie, maar was wat vroeger gekomen. Wilde graag de sfeer proeven; eens onaangekondigd kijken en voelen hoe het eraan toe gaat.
Aandacht voor het ongeziene: drie boeken.
De afgelopen periode heb ik in relatief korte tijd drie boeken gelezen die me alle drie boeiden en het aanbevelen waard zijn. Toen ik eens door mijn oogharen keek viel me in de thematiek van de boeken een rode draad op die me zeer aanspreekt: aandacht voor het ongeziene.
Capaciteit?!
Misschien is dit wel een heel belangrijke, beladen term in de “roaring twenties” waarin we leven. De capaciteit van Asielzoekerscentra, de capaciteit van de UWV, de capaciteit van de Belastingdienst, de capaciteit van de Overheid om de aardbevingsschade te compenseren, enzovoort, enzovoort….. Bijna altijd roept het woord capaciteit nu een negatieve associatie op.
Ruimte voor buurtinitiatieven creëren we (voornamelijk) zelf
Onlangs is het manifest ‘Gezond ouder worden doe je samen in de buurt’, opgesteld door Marcel Canoy en ondertekend door veel prominente Nederlandse zorgorganisaties, dan wel door hun vertegenwoordigers. Pleidooi is dat ‘het systeem’ de buurtinitiatieven voortdurend in de weg zit.
Wat kun je als werkgever betekenen in deze tijden voor je medewerkers?
Onder de mensen in schulden bevinden zich vele werknemers in schulden. 80% van de werkgevers in Nederland heeft te maken met medewerkers met financiële problemen en is bereid te helpen. 58% geeft aan dit zelfs te zien als een verantwoordelijkheid van de werkgever.
Geldzorgen van werknemers leiden tot minder arbeidsproductiviteit en een hoger verzuim. In alle sectoren zijn er werknemers met problematische schulden. In de sector Overheid en Zorg meer dan 46.000 werknemers.
Dat Ene Boek
Er is een boek uitgekomen van een gevangenisdirecteur. Zijn levensverhaal. Het is een boek van en over Frans Douw. Ik ken Frans. Toon Walravens, ervaringsdeskundige vanuit de GGZ heeft mij ooit betrokken bij de Stichting Herstel en Terugkeer. Frans en Toon zijn de grondleggers van deze stichting. Frans is een bijzondere man en dat is zijn levensverhaal ook. Het boek waar ik het over heb heet:
Het zijn mensen.
Een beschaafd land…….?!
Je hoeft maar een krant open te slaan of het nieuws te volgen of er wordt gesproken over het zorg infarct. Net als de crisis in de zomer rondom de bagageafhandeling op Schiphol wordt de samenleving er nu mee geconfronteerd.
Een ervaren verbinding met ons manifest
Het is altijd fijn als je een artikel leest waarin op eenvoudige wijze wordt uiteengezet waar je als netwerk en als individu voor uit wil komen. Zo hebben wij ons manifest en in een interview in Trouw van psychiater Dirk de Wachter (19 november) raakt hij met zijn woorden de essentie aan waar het ons om gaat.
Denken vanuit vrijheid en veiligheid met behulp van de waardenladder
Vanuit het lerend netwerk vrijheid en veiligheid is bijna 3 jaar geleden een start gemaakt met te onderzoeken of meer vanuit de waarden van cliënt de afwegingen tussen vrijheid en veiligheid kan worden gemaakt.
Mediation – samentafelaar in opleiding
Als Spiegelaar stel ik graag vragen, om tot de kern van iets proberen te komen en benoem ik wat ik zie. In opdrachten die ik doe kom ik hierdoor vaak een laagje dieper. Wat maakt dat er niet fijn samen gewerkt wordt?
Dat ene boek
Hebben jullie weleens gehoord van de schrijver Roman Krznaric? Ik heb denk ik ruim 2 jaar geleden een documentaire over hem gezien waarin hij vertelt over dit boek. Van de zomer heb ik dit boek nog eens herlezen en ja dit boek is een soort lesboek om de ‘kortetermijnwereld’ in te leveren voor een ‘langetermijndenken’. Over Roman Krznaric wordt wel gezegd dat hij één van de populairste publieksfilosofen van deze tijd is. Publieksfilosofie als instrument en bij desamentafel wordt dit vaak en graag ingezet.
De leefprofessional
Van zorg naar leven, dat is ons motto, onze visie en het uitgangspunt. Hoe creëren we dit? Waar begin je? In dit proces helpt het soms om tegenover iets bestaands iets nieuws te zetten zodat er vanuit een nieuw perspectief naar iets bestaand gekeken worden. Zo ontstaat er een discussie over of het bestaande nog wel aansluit bij de wenselijke situatie.
Tegenslag of Weerslag deel 3 – De betekenis achter verborgen bestuurders
In de lente-nieuwsbrief beweerden we dat tegenslag in de ontwikkeling van organisaties al snel wordt gezien als iets dat door externe factoren bepaald wordt: jammer, pech, volgende keer beter. We bekeken we of er oorzaken zijn die veel dichterbij liggen, namelijk binnen in de organisatie zelf. Die maken dat zaken anders lopen dan de leiding voor ogen heeft. We noemden dat verborgen bestuurder: de do’s en dont’s die door de jaren heen een dwingende invloed op het reilen en zeilen van organisaties ontwikkeld hebben.
Even voorstellen
Hallo allemaal, ik ben Marlou van Oosterhout en ben sinds enkele weken aangeschoven bij desamentafel. Ik houd mij met name bezig met de communicatie van desamentafel.
De STAAT
Ik ga het vandaag in deze column niet hebben over de band De Staat uit Nijmegen met Torre Florim als boegbeeld. Deze band kreeg overigens in 2016 als eerste echte popgroep een aanmoedigingssubsidie van de staat, de overheid. Was veel over te doen. Ik vond het wel mooi. Ik wil het graag hebben over de staat van de Staat, de overheid.
Sociale samenhang versterken door morele reflectie?
In vele gesprekken die wij voeren binnen onze professionele omgeving, binnen desamentafel, maar ook in de privé omgeving, blijkt hoezeer mensen zich zorgen maken over het gebrek aan sociale samenhang in onze samenleving. De samenleving polariseert, mensen staan tegenover elkaar, we luisteren niet naar elkaar, feiten doen er niet meer toe, het onderling vertrouwen staat onder druk.….de samenleving is uitermate geïndividualiseerd, maar nog nooit ging het in essentie zo weinig over dit individu, de mens. Velen voelen zich los gezongen, voelen zich alleen staan, de psychische problematiek is enorm groot. Hoe tegenstrijdig. In geen enkel tijdperk beschikten we over zoveel mogelijkheden tot verbinding, maar nog nooit voelden we ons zo niet verbonden. In weerwil van Rutger Bregman’s ‘De meeste mensen deugen’, gingen vele mensen tijdens de Coronacrisis toch echt wc papier hamsteren, hoewel Rutger dat graag wilde zien als een manipulatie van de media.
Inleiding van zorg naar leven
Er zijn veel ontwikkelingen gaande in de zorgsector. Je kan zien dat er steeds meer contouren ontstaan van datgeen waar we naartoe werken.
Zo is voor de zomer het programma WOZO bekend geworden, waarin zorg voor ouderen in combinatie met het langer thuis blijven wonen centraal staat. Recent is het Integraal Zorgakkoord bekend geworden waarin de samenwerking in de keten steeds belangrijker wordt. Ook is bekend geworden dat de NZA de tarieven voor het vastgoedcomponent weer verlaagd.
Tegenslag of weerslag – deel 2 Verborgen bestuurders en hun kenmerken
In de vorige nieuwsbrief beweerden we dat veel reorganisaties, fusies en de invoering van nieuwe systemen weerbarstiger of minder perspectiefrijk blijken dan aanvankelijk werd aangenomen. Dat zeggen we uit eigen ervaring, maar is natuurlijk niet nieuw: uit allerlei onderzoekingen en publicaties is het fenomeen wel bekend.
Dat ene boek
De zomer staat voor de deur en voor velen een mogelijke vakantie in het verschiet. Dat vraagt om een boek en wat is leuker dan een boek te lezen waarin een reflectie op het eigen denken, het eigen voelen, het eigen ervaren centraal staat. En dan ook nog van een man die ik als mens, als psycholoog en als schrijver /verteller hoog heb zitten. Ik heb al eens eerder wat aandacht gevraagd voor zijn boek: ‘Houd afstand raak me aan’.
Bruggenbouwer: Hoe heeft zich dit gemanifesteerd? Afscheid nemen en doorgaan??
Tja………dit wordt toch een beetje een ongemakkelijk verhaal!! En ook wel weer grappig dat ik het nou net op vaderdag schrijf!
In 1979 was ik afgestudeerd als jurist en trad ik toe tot de wereld van de werkenden. Met twee voornemens: “never nooit niet” zo hard werken als mijn vader. Hij moest altijd bijna iedere avond werken en was veel weg voor bestuurlijk werk bij de lokale voetbalclub RKAVV en het bejaardenhuis Mariënpark in Leidschendam en de lokale politiek (VVD) niet te vergeten.